Guillot-Broux - Mâconnais

Pierre en Jeanine Guillot bezitten sinds 1954 een bescheiden domein in het dorpje Cruzille in het noorden van de  Mâconnais. Zij waren ongeveer de eersten in de regio die op een biologische manier wijnbouw bedreven. Hun zoon Jean-Gérard had de wens (na een tijdje werkzaam te zijn geweest op het familiedomein) om meer kennis op te doen bij andere producenten. Vooral bij Bernard Michelot in Meursault leerde hij veel over belangrijke zaken zoals plantdichtheid en mogelijkheden van het terroir.

In 1978 keert Jean-Gérard samen met zijn vrouw Jacqueline terug naar Cruzille. Met de aankoop van 1 hectare wijngaard is het domein Guillot-Broux geboren. Het bedrijf breidt zich langzaam uit. Vooral oude verlaten wijngaarden van voor de Phyloxera worden opnieuw beplant. Dit is een traject wat veel tijd en geduld kost. Pas na zo’n 10 jaar kunnen er druiven geplukt worden die geschikt zijn om goede wijn van te maken. Vooral de aankoop van een wijngaard met zeer goed terroir, genaamd les Geniévrières, blijkt een zeer goede beslissing te zijn. In 1991 wordt het domein biologisch gecertificeerd. Tevens voegen twee van de drie zoons zich bij Papa et Mama. In 2000 komt ook de derde zoon Emmanuel terug naar huis. Jean-Gérard was volop bewust van de mogelijkheden in dit gedeelte van de Bourgogne, hij stond zeer dicht bij de natuur. Begreep dat natuur en mens niet gescheiden kunnen worden. Helaas komt hij in 2008 al op 63-jarige leeftijd te overlijden. Gelukkig heeft hij zijn filosofie door gegeven aan zijn zoons.

Op dit moment is het domein zo’n 17 hectare, verdeeld over 9 wijngaarden, verspreid over de dorpjes Cruzille, Grévilly en Chardonnay (what’s in the name). De meeste aanplant is Chardonnay, maar er is ook Pinot Noir en op 1 wijngaard is Gamay aangeplant. Het domein is niet zo geïnteresseerd in appellation bepalingen. Zij leggen de nadruk op de verschillende terroirs in de afzonderlijke wijngaarden en werken met extreem lage opbrengsten in vergelijking met andere Mâcon producenten. De wijnen les Geniévrières en les Perrières bijvoorbeeld hebben allebei de Appellation Macôn-Cruzille, maar zijn heel verschillend. Alle pluk is handmatig en na persing gaat de most direct op houten vaten. Bij de productie van witte wijnen wordt ook wat nieuw hout gebruikt, tot zo’n 15 procent. De malolactische gisting vindt ook plaats op hout. Hier en daar wordt batonnage toegepast. Na de gisting wordt de wijn geklaard en blijven de wijnen nog bijna een jaar op vat in de kelders. Bij de botteling wordt een minimale hoeveelheid zwavel gebruikt. 

De wijnen zijn typisch voor de Mâconnais, duidelijk wat rijper dan in de Côte de Beaune. Wel is het balans zeer fijn met voldoende zuren en zoutigheid om het romige en nootachtige te balanceren. De broers blijven bezig met het terug aanplanten van wijngaarden die na de phylloxera zijn verlaten. William Kelly (Parker) was eind April nog met Emmanuel in de wijngaardn om te zien hoe dit in zijn werk gaat, check zijn insta! We zijn blij dat de zonen dezelfde obsessie hebben als hun vader Jean-Gérard: het maken van mooie, intense wijnen met sprekend terroir in de Mâconnais.